ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ κ. Β. Γ. Παπασάικα
Εικονίζω τη νεαρή σύζυγο Ανδριώτη ναυτικού, με το μωρό στην αγκαλιά της και την πεντάχρονη κόρη της να στέκει δίπλα της τη στιγμή που έχει ανέβει σε κάποιο ψηλό πεζούλι της χώρας της Άνδρου απ’ όπου μπορεί να βλέπει το πλοίο του άντρα της καθώς αυτό αναχωρεί για μακρινό ταξίδι.
Σχεδίασα την γυναίκα σε νεαρή ηλικία με γενναία σωματική κατασκευή να πατά δυνατά και στα δύο της πόδια, καθώς επιθυμώ να συμβολίσω τη δύναμη και την απόφαση. Το κοριτσάκι, τεσσεράμισι έως πέντε ετών, στο πλάι της μητέρας του έχει στο πρόσωπο την έκφραση του μικρού παιδιού που δεν κατανοεί ακριβώς τα μέτρα και τις προβολές των διατρεχόντων καθώς στέκεται εκεί που του είπε η μάνα του να σταθεί και ατενίζει αφηρημένα προς τη θάλασσα.
Δεν θέλησα μιαν εικόνα θρηνητικής σημειολογίας, όπου για παράδειγμα το δεξί χέρι της μητέρας θα μπορούσε ν’ αγκαλιάζει την κόρη της που στέκεται δίπλα της, ή το κορίτσι να κρατιέται από το φουστάνι της μητέρας του, επιλογές που ενδεχομένως θα ταίριαζαν σε κάποιες τραγικότερες περιγραφές, όπως ας πούμε προσφυγιά, πένθος και καθ’ εξής, διότι όπως προαναφέρω βασικός άξονας της ιδέας του έργου, υπήρξε η απεικόνιση της αποφάσεως και της δυνάμεως της γυναίκας αυτής αλλά και ενός ολόκληρου Λαού.
